Συνάντηση με τη Χριστίνα Κυριαζίδη

-Καλησπέρα σας! Είναι τιμή μας ο χρόνος που αφιερώνετε για αυτή τη μικρή συνάντηση, ωστόσο θεωρούμε πολύ ενδιαφέρουσα τη χοροθεατρική σας παράσταση στο Rabbithole και θα θέλαμε να κάνουμε πιο γνωστό το πώς προσεγγίζετε το θέμα της «Γυναικότητας».

Επιχειρείτε μια νέα χοροθεατρική σύνθεση “ΣΤΟ ΣΩΜΑ” – “ΡΩΓΜΕΣ”,
που έρχεται να ολοκληρώσει την τριλογία «Μια Σπουδή Πάνω στην Γυναικότητα. Συνεργάζεστε με τον Ισλανδό συνθέτη Smári Guðmundsson.

Είναι πολύ ενδιαφέρον το θέμα που διερευνάτε, μιας και με βρίσκει πολύ σύμφωνη το γεγονός, ότι απαρχής κόσμου το σώμα της γυναίκας είναι γεμάτο ρωγμές, γεγονός που θεωρώ ρεαλιστικό, μεταφορικό, κοινωνικό.
Θέλετε να μας μιλήσετε λίγο για αυτό;

Στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο σκηνικές συνθέσεις, "ΡΩΓΜΕΣ"
και "ΣΤΟ ΣΩΜΑ", που συγκροτούν το δεύτερο και το τρίτο μέρος της τριλογίας "ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ – ΡΩΓΜΕΣ - ΣΤΟ ΣΩΜΑ" – Μια Σπουδή Πάνω στη Γυναικότητα. Η τριλογία εστιάζει στην πολυδιάστατη φύση της γυναικείας ταυτότητας — υπαρξιακής, κοινωνικής και πολιτικής — μέσα από τη συνάντηση ποίησης, κίνησης και χορού. Στο επίκεντρο των τριών παραστάσεων βρίσκεται η δυναμική σχέση ανάμεσα στο σώμα, τη φωνή και τη μνήμη. Τα τρία αυτά στοιχεία συμπλέκονται
σε ένα πολυαισθητηριακό σκηνικό περιβάλλον: ένα ποιητικό, τελετουργικό σύμπαν όπου η θηλυκότητα αναδύεται μέσα από τις ρωγμές, τις σιωπές και τις ανομολόγητες αφηγήσεις που συγκροτούντο φως και το σκοτάδι της.

Όσον αφορά το γυναικείο σώμα, είναι από μόνο του φορέας μνήμης· κάθε ρωγμή, κάθε τραύμα, κάθε επιθυμία φέρει εγγραφές που αφηγούνται ιστορίες, άλλοτε συνειδητές, άλλοτε όχι. Το σώμα μας είναι ένα ζωντανό αρχείο ζωής. Ιστορικά,
το γυναικείο σώμα υπήρξε τόπος διαπραγμάτευσης· υπέστη περιορισμούς, ελέγχους, επιβολές και στερεότυπα. Ταυτόχρονα όμως αποτέλεσε πεδίο αντίστασης, δημιουργίας και φωνής. Μέσα από τις ρωγμές και τις σιωπές του, αναδύεται
το εύθραυστο και ταυτόχρονα ανθεκτικό νήμα της θηλυκότητας· κομμάτια μνήμης, προσωπικής και συλλογικής.

-Είστε πολυσχιδής, ηθοποιός, ποιήτρια, μουσικός, podcaster
και βραβευμένη performer, θεατρική συγγραφέας και σεναριογράφος, επίσης το έργο σας έχει περιοδεύσει σε φεστιβάλ, θέατρα και γκαλερί στην Ελλάδα, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Πολωνία, την Αργεντινή, τη Βραζιλία και τη Νέα Υόρκη - συμπεριλαμβανομένων εμφανίσεων στο Festivald' AvignonOFF", το MagdalenaTheatreFestival
και το United Solo Festival. Οι παραστάσεις σας είναι πολύγλωσσες,
πολυπρισματικές και απευθύνονται σε ένα ευρύ κοινό. Τι αποσκοπείτε
μέσα από αυτό; Πού αποσκοπεί αυτή η ευαισθητοποίηση;

Ξεκίνησα να δημιουργώ πολύγλωσσες παραστάσεις στο Βερολίνο, όπου βρέθηκα μπροστά σε ένα παράδοξο: ενώ μιλούσα πέντε γλώσσες, δεν μιλούσα τη γλώσσα του κοινού μου — τα γερμανικά. Στο Βερολίνο επίσης ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το Butoh και το Corporal Mime. Σιγά-σιγά άρχισα να διαισθάνομαι τη δύναμη της σωματικής εικόνας και του ήχου, πέρα από το νόημα των λέξεων. Βαθιά επιρροή μου υπήρξε και η συνάντηση με τον Eugenio Barba και το Odin Teatret και ιδιαίτερα ο τρόπος με τον οποίο δημιουργούσαν σκηνικές συνθέσεις, ξεκινώντας από παρορμήσεις, σωματικούς αυτοσχεδιασμούς, τραγούδια και αποσπάσματα διαφορετικών κειμένων. Έτσι σιγά-σιγά διαμόρφωσα έναν δικό μου τρόπο δημιουργίας — σωματικό και ηχητικό υλικό που προκύπτει από δραματοποιημένη ποίηση, αφηγήσεις που υπερβαίνουν τα στενά όρια της γλώσσας, σκηνικές συνθέσεις που απευθύνονται στην αίσθηση του θεατή κι όχι μονάχα στην νόηση.

-Βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα τα κείμενα που έχετε επιλέξει, αρχής γενομένης από τη δική σας πολύ ευαίσθητη ποιητική συλλογή «Στα Μέσα Σώμα», συνδυασμένη με αναφορές στο έργο των Κωνσταντίνου Καβάφη και Γιάννη Ρίτσου. Προσεγγίζετε αρχετυπικά το γυναικείο σώμα, από τη διάρρηξή του, την ταπείνωσή του, τον εξευτελισμό του, το μένος του, το ύψωμα του αναστήματος του, την ολοκλήρωσή του , την ανάληψή του.
Τί ρόλο παίζει η λήθη, κυρίως για την αέναη επανάληψη του ίδιου ρόλου του γυναικείου σώματος; Ο πόνος της ρωγμής, πόσο εύκολα ξεπερνιέται; Αν ναι σε ποιές περιπτώσεις κυρίως;

Στις συγκεκριμένες συνθέσεις αντιμετώπισα τη «ρωγμή» ως ένα παράθυρο προς τα μέσα, σε ανεξερεύνητες περιοχές και ανομολόγητες αφηγήσεις. Η ρωγμή συνδέει το προσωπικό με το συλλογικό ασυνείδητο και λειτουργεί ως οδηγός σε ένα ταξίδι αυτοανακάλυψης. Οι δύο ηρωίδες — στις "ΡΩΓΜΕΣ" και "ΣΤΟ ΣΩΜΑ" — βρίσκονται σε μια εκστατική συνθήκη. Γίνονται φορείς άλλων γυναικών και αφηγήσεων, συχνά τραυματικών, χωρίς όμως να βιώνουν πόνο. Μεταμορφώνονται σε μάρτυρες και μάντεις, όπως οι αντίστοιχες μορφές της αρχαίας τραγωδίας, αποκαλύπτοντας αλήθειες που ξεπερνούν την προσωπική τους βιογραφία. Η ρωγμή γίνεται έτσι ένας τόπος μεταμόρφωσης, όπου σώμα, ψυχή και μνήμη συναντιούνται σε μια μυστική, εκστατική σχεδόν πράξη αυτοφανέρωσης. Με τη θεματική της λήθης είχε ασχοληθεί το πρώτο μέρος της τριλογίας, ανοίγοντας τον δρόμο για αυτήν τη μετατόπιση από την απώλεια στη μετουσίωση.

-Πόσο δύσκολο είναι να αποδοθεί αυτό κινησιολογικά;

Θα έλεγα ότι αποδίδεται σωματικά, κι όχι απλώς κινησιολογικά, καθώς
θεωρώ ως “σώμα” την κίνηση, τη φωνή και τη μνήμη. Πιστεύω ότι το “σώμα” μας είναι ένας ολόκληρος τόπος ανεξερεύνητων ιστοριών και ένα δυναμικό πεδίο δημιουργίας. Αποτελεί το κατεξοχήν υλικό των σκηνικών συνθέσεων μου. Εμπιστεύομαι τη δύναμη του “σώματος” να ανακαλύψει, να αποκαλύψει και να αφηγηθεί οποιαδήποτε θεματική, να μεταμορφώσει ιδέες σε εικόνες, ήχους, κινησιολογία και λόγο, αγγίζοντας τόσο τις αισθήσεις όσο και τη νόηση των θεατών.

Πώς επιλέξατε τη μουσική του Ισλανδού συνθέτη Smári Guðmundsson;
Πόσο οργανικά λειτουργεί η μουσική του στο κείμενο που έχετε επιλέξει; Τι έχει αποδώσει αυτή η συνεργασία;

Με τον Smári συνεργαζόμαστε σταθερά από το 2019. Με τα χρόνια αναπτύξαμε έναν δικό μας τρόπο δουλειάς, μια μορφή καλλιτεχνικής επικοινωνίας που γεννήθηκε οργανικά μέσα από τις διαφορετικές μας συνεργασίες. Συνήθως ο Smári συνθέτει ένα ολόκληρο άλμπουμ μουσικής για κάθε παράσταση, κι εγώ επιλέγω από αυτό τα κομμάτια που συνομιλούν καλύτερα με τον σκηνικό κόσμο της κάθε δημιουργίας.
Οι ιδέες και οι εμπνεύσεις διαμορφώνονται από κοινού κατά την περίοδο των προβών, μέσα από έναν ζωντανό διάλογο ανάμεσα στις σωματικές εικόνες, τους ήχους και τα αισθητηριακά ερεθίσματα που επιθυμούμε να ξυπνήσουμε στο κοινό κάθε φορά.

-Πόσο θα ταξιδέψει αυτή η παράσταση; Έχει ολοκληρωθεί η τριλογία;
Θα υπάρξει άλλη προσθήκη; Τι σχέδια υπάρχουν για το μέλλον;

Η τριλογία έχει ολοκληρωθεί και ο στόχος μου είναι να περιοδεύσουν οι τρεις παραστάσεις στο εξωτερικό, είτε μαζί είτε καθεμία χωριστά. Ήδη, με τις παραστάσεις "ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ" και "ΡΩΓΜΕΣ", έχουμε ταξιδέψει σε Νέα Υόρκη, Βερολίνο, Κρακοβία και Σμύρνη. Στα άμεσα σχέδια μου είναι η επιστροφή στη Λατινική Αμερική. Με αφορμή τη συμμετοχή μου στην Peru Bienal την άνοιξη του 2026 με την παράσταση "ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ", ετοιμάζω μια μικρή περιοδεία της τριλογίας "ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ" "ΡΩΓΜΕΣ" -"ΣΤΟ ΣΩΜΑ" σε Αργεντινή και Βραζιλία — δύο χώρες όπου έχω ζήσει και δουλέψει στο παρελθόν και όπου ανυπομονώ να ξαναβρεθώ με παλιούς φίλους και συνεργάτες.