Είδαμε το "Surriento - Ο Κόσμος Ξανά" του Θανάση Τριαρίδη στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον σε σκηνοθεσία Έφη Μεράβογλου

Η παράσταση συνεχίζεται και φέτος μετά την περσινή επιτυχία και εξακολουθεί

να εντυπωσιάζει και να προβληματίζει τους θεατές, γιατί καθώς φαίνεται όλοι έχουν

κάποιο απωθημένο, κάτι που θα ήθελαν να διερευνήσουν, να επαναλάβουν και

να το βελτιώσουν ενδεχομένως.

Το έργο

Μια δυνατή ιστορία αγάπης. Δυνητικά μέσα από ένα project Hyperlife

το «Beyond / be you» δύο άνθρωποι συναντιούνται στο ίδιο σημείο, πολλές φορές

μέσα στο διηνεκές της ζωής, την ίδια ώρα, ερωτεύονται ξανά και ξανά με τρόπο καρμικό

και μοιραίο κάθε φορά που γνωρίζονται, αλλά μόνο ένας από τους δυο μπορεί

να ανατρέψει το τέλος της ιστορίας τους. Μπορεί ωστόσο να ανατραπεί, το πεπρωμένο;

Αλλάζουν οι άνθρωποι μέσα στον χρόνο; Δεν μεταφέρουν τα τραύματά τους;

Μήπως είναι ανεπανόρθωτα μπλεγμένοι σε αυτά; Σε ένα τέτοιο ταξίδι στο χρόνο, όπου

ο καθένας μπορεί να ενδυθεί την ταυτότητα που του ταιριάζει είναι έως αδύνατο,

να μην πέσει στη λούπα.

Το θέμα των τραυμάτων και των εμμονών το ανέπτυξε και ο Γιώργος Λάνθιμος

στην ταινία του Άλπεις ( 2011), όπου ομάδα ανθρώπων έμπαιναν σε ρόλους

για να απαλύνουν τον πόνο κάποιων άλλων. Το ταξίδι στον χωροχρόνο ίσως

να έχει την ίδια αναλγητική λειτουργία, ή τουλάχιστον σε αυτή να αποσκοπεί.

Ο Θανάσης Τριαρίδης πάντα ρεαλιστής αποδεικνύει το αδύνατο

ενός τέτοιου εγχειρήματος.

Το τραγούδι "Torna a Surriento", ένα ναπολιτάνικο τραγούδι του 1894 του ιταλού συνθέτη Ernesto De Curtis, σε στίχους του αδελφού του, ποιητή και ζωγράφου, Giambattista De Curtis. Το τραγούδι έχει δεχθεί πολλές μετεγγραφές με διάφορους τίτλους "'O sole mio", "Funiculì funiculà", και "Santa Lucia".

Πρόκειται για ένα δημοφιλές και πολυτραγουδισμένο τραγούδι που συνοψίζει

όλο το έργο του Θανάση Τριαρίδη «Το έργο

Μια δυνατή ιστορία αγάπης. Δυνητικά μέσα από ένα project Hyperlife το «Beyond / be you» δύο άνθρωποι συναντιούνται στο ίδιο σημείο, πολλές φορές μέσα στο διηνεκές της ζωής, την ίδια ώρα, ερωτεύονται ξανά και ξανά με τρόπο καρμικό και μοιραίο κάθε φορά που γνωρίζονται, αλλά μόνο ένας από τους δυο μπορεί να ανατρέψει το τέλος της ιστορίας τους. Μπορεί ωστόσο να ανατραπεί, το πεπρωμένο; Αλλάζουν οι άνθρωποι μέσα στον χρόνο; Δεν μεταφέρουν τα τραύματά τους; Μήπως είναι ανεπανόρθωτα μπλεγμένοι σε αυτά; Σε ένα τέτοιο ταξίδι στο χρόνο, όπου ο καθένας μπορεί να ενδυθεί την ταυτότητα που του ταιριάζει είναι έως αδύνατο, να μην πέσει στη λούπα.

Το θέμα των τραυμάτων και των εμμονών το ανέπτυξε και ο Γιώργος Λάνθιμος στην ταινία του Άλπεις ( 2011), όπου ομάδα ανθρώπων έμπαιναν σε ρόλους για να απαλύνουν τον πόνο κάποιων άλλων. Το ταξίδι στον χωροχρόνο ίσως να έχει την ίδια αναλγητική λειτουργία, ή τουλάχιστον σε αυτή να αποσκοπεί. Ο Θανάσης Τριαρίδης πάντα ρεαλιστής αποδεικνύει το αδύνατο ενός τέτοιου εγχειρήματος.

Το τραγούδι "Torna a Surriento", ένα ναπολιτάνικο τραγούδι του 1894 του ιταλού

συνθέτη Ernesto De Curtis, σε στίχους του αδελφού του, ποιητή και ζωγράφου,

Giambattista De Curtis. Το τραγούδι έχει δεχθεί πολλές μετεγγραφές με διάφορους

τίτλους "'O sole mio", "Funiculì funiculà", και "Santa Lucia".Πρόκειται για ένα δημοφιλές

και πολυτραγουδισμένο τραγούδι που συνοψίζει όλο το έργο του Θανάση Τριαρίδη

«And you say I am leaving, goodbye.”You distance your self from this heart,

from this land of love. Do you not have the heart to return?

But do not leave me. Do not torment me. Come back to Sorrento. Make me alive.

Η παράσταση

Στο χείλος ενός ουρανοξύστη το ζευγάρι, σταδιακά γνωρίζονται,

μιλούν αναφερόμενοι σε εικόνες και βιώματα, που αποδεικνύουν άλλες ζωές

που έχουν ζήσει. Μάλλον εκείνος συνειδητοποιεί τις διαδρομές τους, εκείνη είναι

το διακύβευμά του. Θα ήθελε πολύ να τον αγαπήσει άνευ όρων και να συνεχίσουν

μια ζωή, που θα μοιράζονται ευτυχισμένοι στο άπειρο. Όλες τις φορές τα πράγματα

κάπως εξελίσσονταν με δυσμενή για αυτούς τρόπο, ώστε να μένει μια αναμονή

για τη συνέχεια.

Η Ιωάννα Πηλιχού και ο Στέλιος Πετράκης έχουν μια υπέροχη χημεία,

που εξασφαλίζει την φυσιολογική εξέλιξη της σχέσης των ηρώων και την φυσική

έκβαση της σχέσης τους, καθώς και τις διαδρομές της, τα κανάλια από τα οποία

πέρασε μέχρι το τέλος. Ο έρωτας, οι αναμνήσεις, τα σκαλώματα, οι φόβοι, ο πόνος

και βέβαια η άτακτη υποχώρηση ή η θριαμβευτική έξοδος. Φυγή ή οπισθοχώρηση

και εγκατάλειψη;

Η σκηνοθεσία της Έφης Μεράβογλου αναδεικνύει το διεισδυτικό και πανέξυπνο

κείμενο του Θανάση Τριαρίδη γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις, αποκαλύπτοντας

τις ανασφάλειες, τους φόβους, τα φαντάσματα που έχουν στοιχειώσει τις ζωές τους.

Κομβικό στοιχείο οι φωτισμοί του Γιάννη Καραλιά και του Τάκη Σπανού και βέβαια

η πρωτότυπη μουσική της Ρωξάνη Χατζηδημητρίου, που πλαισίωσαν ατμοσφαιρικά το κείμενο.

Πάντα τα κείμενα του Θανάση Τριαρίδη καλούν σε σκέψη και βέβαια σε εγρήγορση και σε δράση.

Ταυτότητα Παράστασης

Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης

Σκηνοθεσία - Μουσική επιμέλεια: Έφη Μεράβογλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Πανόπουλος

Πρωτότυπη μουσική: Ρωξάνη Χατζηδημητρίου

Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιάννης Καραλιάς & Τάκης Σπανός

Σκηνογράφος: Art and Media Zone

Κοστούμια: Σοφία Κατσουρά

Χειρισμός ήχου & φωτισμών: Τάκης Σπανός

Οργάνωση παραγωγής: Γιώργος Κάλτσας

Trailer: Μάκης Τσούφης

Φωτογραφίες: Grid Fox

Σχεδιασμός αφίσας: Grid Fox

Παραγωγή: Art and Media Zone

Επικοινωνία: Νατάσα Παππά

Ερμηνεύουν: Στέλιος Πετράκης, Ιωάννα Πηλιχού

Πληροφορίες

Χώρος: Τεχνοχώρος Εργοτάξιον

Διογένους 1, Άγιος Δημήτριος

(πλησίον σταθμού μετρό «Δάφνη»)

Ημέρες / ώρα παραστάσεων:

Δευτέρα & Τρίτη, στις 21:15

Διάρκεια: 95 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων:

15€ κανονικό | 10€ φοιτητικό, ανέργων, ΑμεA, άνω των 65 | 5€ ατέλειες

Προπώληση εισιτηρίων: more.gr