Είδαμε το "Μένγκελε" του Θανάση Τριαρίδη στο ΠΛΥΦΑ

«Μένγκελε», ένα ακόμα έργο του Θανάση Τριαρίδη ένα ψυχολογικό δράμα ή μάλλον υπαρξιακό θρίλερ, όπου ο περιορισμένος χώρος λειτουργεί σαν “παγίδα” φυσική και ψυχική για τους ήρωες.

Άλλος ένας διαστροφικός επιστήμονας του Γ΄Ράιχ, ένας σφαγέας, με πειράματα σε παιδιά και εγκύους, με εγχύσεις χρωστικών ουσιών στα μάτια, αυτός που σκέφτηκε αφαίρεση οργάνων σε παιδιά, για να δει πόσο μπορεί να ζήσει κάποιος, χωρίς ορισμένα όργανα, όπως τους νεφρούς ή τον σπλήνα, σε μια παράφρονη αναζήτηση του τέλειου όντος, που θα εκπροσωπούσε την άρια φυλή.

Μια νεαρή που εκπονεί το διδακτορικό της πάνω στον Μένγκελε και ένας δημόσιος υπάλληλος μοιράζονται το ίδιο κουπέ σε μια νυχτερινή διαδρομή ενός τραίνου.

Δύο άνθρωποι, έγκλειστοι σε ένα βαγόνι, μια αντίστοιχη κατάσταση με το έργο του Σαρτρ «Κεκλεισμένων των θυρών», με το «Δωμάτιο» του Χάρολντ Πίντερ, ή με τον «Επισκέπτη» του Άντονι Σάφερ. Επαναλαμβανόμενα τα μοτίβα του συγγραφέα , προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο σκοπός του. Ένα μέρος χωρίς διαφυγή,
η ευγενική προσέγγιση των δυο ηρώων, η κλιμάκωση στην ένταση, ο πανικός,
οι αποκαλύψεις, οι ήχοι, η απειλή, ο πολύ ιδιαίτερος φωτισμός και πάντα το μουσικό μοτίβο. Εδώ το « Γιουκάλι» του Kurt Weill , μια λέξη που συνδέεται με φανταστικούς και δημιουργικούς χώρους, ένας τόπος, όπου μπορεί κάποιος να πραγματοποιήσει
τα όνειρά του σε μια «χώρα των πόθων. Ένας χώρος που ένα ζευγάρι μπορεί να ζει
σε ένα περιβάλλον ευδαιμονίας και ευτυχίας, ελπίδας, λύτρωσης, αγάπης και ειρήνης, σε έναν ονειρικό χώρο, εκ διαμέτρου αντίθετο και διαφορετικό από αυτό το εφιαλτικό του Γ’ Ράιχ.

Μέσα στον κλειστό χώρο, μια προσομοίωση βαγονιού (Γιώργος Λυντζέρης) η μουσική αποτελεί μια διέξοδο, όπως και ένα παιχνίδι αυτοσχεδιασμού « αν είσαι, είμαι».
«Αν είσαι η Εσθήρ, είμαι ο Μένγκελε». Μέσα από τον ρόλο στο παιχνίδι, μπαίνουν σταδιακά στο ρόλο της παράστασης. Με αδιόρατο τρόπο η πραγματικότητα μετακυλύει στην φαντασία και η φαντασία στην πραγματικότητα. Όλα γίνονται
με εύστοχο τρόπο και σε αυτό βοηθά ο φωτισμός (Γιώργος Τσιτσίγκος) και οι ήχοι, μαζί και με την μουσική (ORESTIS). Συγχέονται οι ρόλοι. Πότε η νεαρή επιβάτης γίνεται η Εσθήρ (Εύα Πιάδη), πότε ο κύριος συνεπιβάτης της (Γιώργος Νάσιος) γίνεται ο Μένγκελε. Το παιχνίδι του αυτοσχεδιασμού διακόπτεται και ενορχηστρώνεται κατά διαστήματα από τη φωνή της σκηνοθέτιδας Βάνας Πεφάνη. Το άρρωστο μυαλό του Μένγκελε έχει ερωτευτεί την Εσθήρ και ο στόχος του ήταν να την κάνει αθάνατη έχοντας εγχύσει στον οργανισμό της το μυελό της δίδυμης αδερφής Ρουθ, που βέβαια τη θυσίασε για το πείραμά του. Καθώς η Εσθήρ ενέχονταν στο ειδεχθές πείραμα καλλιεργήθηκε η ενοχή. Η αγάπη είναι πολύ κοντά στο μίσος και η μόνη λύση θα ήταν η εκκαθάριση και ο απολογισμός. Ποιος μπορεί να ξεφύγει από μία παγίδα για να προχωρήσει η επιστήμη, για να βρεθούν φάρμακα, να κατασκευαστούν επεξεργασμένα τρόφιμα, σκοτώνονται ζώα και άνθρωποι. Ποιος θα βάλει τέλος σε αυτό; Όλοι είναι εν δυνάμει πειραματόζωα. Μήπως είμαστε όλοι έγκλειστοι σε ένα βαγόνι που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και μας έχουνε σβήσει και το φως για να καλλιεργηθεί ο πανικός και ο φόβος.; Τί περιθώρια αντίδρασης μας έχουν απομείνει; Το τέλος είναι συγκλονιστικό και βάζει βάσεις για προβληματισμό.

Άλλη μια παράσταση, που καταγγέλλει μια δυστοπική πραγματικότητα. Ο Θανάσης Τριαρίδης φέρνει τον θεατή απέναντι σε αδιέξοδο και τον καλεί να αναλάβει την ευθύνη του.

Οι δύο ηθοποιοί Γιώργος Νάσιος και Εύα Πιάδη με απόλυτο συντονισμό ανεβαίνουν την κλίμακα μαζί και ο ένας δίνει πάτημα στον άλλον, για να κινηθεί το έργο και να κλιμακωθεί η ένταση. Η ερμηνεία τους απόλυτα συμβατή με το θέατρο του Τριαρίδη, το ίδιο και η λιτή και ουσιαστική σκηνοθεσία της Βάνας Πεφάνη. Κινεί
τους ηθοποιούς της σε όλες τις διαστάσεις της σκηνής, πότε σε φυγή εκτός βαγονιού, πότε σε συρρίκνωση φόβου, πότε σε ύψος για κύρος , επιβολή και φόβο.

Μια παράσταση, που δικαίως έχει στεφθεί με επιτυχία και την οποία αναμένουμε
να συνεχιστεί στην Ελλάδα, μετά την περιοδεία της στη Ζυρίχη και στα φεστιβάλ.

Ταυτότητα Παράστασης

Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης

Σκηνοθεσία: Βάνα Πεφάνη

Σκηνικά-κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης

Music and Live Textures: ORESTIS

Φωτισμοί: Γιώργος Τσιτσίγκος

Κινησιολογία: Στάθης Τζουβάρας

Βοηθός σκηνοθέτη-δημιουργικό αφίσας: Ελένη Τζαβάρα

Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη

Φωτογραφίες αφίσας: Renee Revah

Παίζουν: Γιώργος Νάσιος - Εύα Πιάδη

Music and Live Textures: ORESTIS Θανάσης Τριαρίδης