Είδαμε τη παράσταση "Purgatorio" του Ariel Dorfman στον Μικρό Κεραμεικό
Η HERMIA Stage Productions συστήνεται στα θεατρικά δρώμενα με την πρώτη της παραγωγή – το αριστούργημα του Ariel Dorfman, PURGATORIO, το οποίο ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα στη σκηνή του Μικρού Κεραμεικού από Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2025 και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
✍🏻Γράφει: η Θεατρολόγος Μαρία Μαρή
Στον «μεταφυσικό τόπο ενός ιδιότυπου καθαρτηρίου» δύο άνθρωποι, που έχουν πληγώσει βαθιά ο ένας τον άλλον, προσπαθούν να συμφιλιωθούν και να θεραπευτούν. Ο ένας είναι γυναίκα, η Μήδεια και ο άλλος άνδρας, ο Ιάσονας.
Στο καθαρτήριο στο Purgatorio, post mortem, η Μήδεια νεκρή πια συναντιέται με τον επίσης νεκρό Ιάσονα
και ο ένας ζητάει από τον άλλον συγχώρεση, γιατί μόνο έτσι αν γίνει, θα προχωρήσει και ο ένας και ο άλλος μέσα
στη ζωή, μόνο αν αμοιβαία υπάρξει συγχώρηση, όταν θα συναπαντηθεί με το αντίπαλο δέος, με τον άλλον δηλαδή,
που έχει αδικήσει και έχει αδικηθεί. Ο Dorfman ψυχαναλύει τους ήρωές του. Υπάρχει απέναντι στον καθένα, ένας ιεροεξεταστής, με τον οποίο συζητούν και αυτός δεν είναι άλλος από τον άλλον με τον οποίο πρέπει να αναμετρηθούν, να συγχωρεθούν. Μήπως ο ένας είναι σαν τον άλλον; Μήπως κάπως γίνεται ο ένας καθρέφτης του άλλου;
Γιατί τί αγαπάμε τελικά, μήπως μιαν εικόνα του εαυτού μας;
Ο ένας καθόρισε τη ζωή του άλλου με τις αποφάσεις του, δημιουργώντας μια καφκική πραγματικότητα για τον άλλον. Βυθίζονται λοιπόν σε ένα δαιδαλώδες και λαβυρινθικό καθαρτήριο, ελπίζοντας ότι θα λυτρωθούν στο τέλος.
Την συγχώρεση πρέπει να τη δώσει ο άνθρωπος, τον οποίο έχει ο ένας αντιμετωπίσει στη ζωή με μένος κι αυτός
από την πλευρά του πρέπει να του δώσει συγχώρεση επίσης. Έτσι λοιπόν η Μήδεια απολογείται ή δεν απολογείται, δέχεται ή δεν δέχεται ότι έκανε λάθος, που σκότωσε τα παιδιά και την Ιόλη. Για τα παιδιά το παραδέχεται, ότι το μένος της την υπερέβη, για τη νεαρή πριγκίπισσα, την Ιόλη, όμως δεν μπορεί να το δεχτεί ότι έκανε λάθος. Θεωρεί ότι αυτή ήταν η πέτρα του σκανδάλου και καλά έκανε και την «έβγαλε» από τη μέση, όμως θέλει να ξεχνά ότι την απόφαση
την πήρε ο Ιάσονας, δεν παγιδεύτηκε, δεν παρασύρθηκε, αποφάσισε να φύγει με μια νεότερη.
Εξακολουθεί να έχει μιαν αξεπέραστη σχέση πάθους με αυτόν τον άνθρωπο.
Και οι δυο ερμηνευτές η Έφη Σισμανίδου (Γυναίκα- Μήδεια) και ο Χρήστος Ντόβας (Άνδρας- Ιάσονας) έχουν
μια καταπληκτική ερμηνεία, δείχνοντας αυτό το αδιέξοδο του εγκλεισμού, του αποκλεισμού και του αέναου απολογισμού, ώστε να επιτευχτεί η συγχώρεση. Η έκφρασή τους, η κίνησή τους, η συμμετοχή τους σε αυτό
τον κύκλο αίματος, είναι καθηλωτική.
Πάρα πολύ ωραία κίνηση, που έχει επιμεληθεί η Αρετή Μώκαλη, στα πεσίματα στα σηκώματα, στους εναγκαλισμούς, στις απωθήσεις με πολύ ωραίο λόγο κατανοητό θέτουν το διέξοδο τους, πώς αυτός σαγηνεύτηκε από την Ιόλη, πώς
και εκείνη μέσα στον έρωτά της για τον Ιάσονα, τάισε τη θάλασσα με τον κομματιασμένο αδελφό της, προκειμένου
να διαφύγει μαζί με τον Ιάσονα. Πώς αυτή που ήτανε μάγισσα τον έσωσε από τόσα και τόσα, του έκανε δύο παιδιά
και τώρα θα πρέπει να υποταχτεί, να δεχτεί ότι αυτός θα είναι μια νεότερη γυναίκα και να ζητήσει συγγνώμη κι
από αυτήν, γιατί την σκότωσε.
Ξεκινούν με τις καλύτερες προθέσεις, άγνωστο αν θα φτάσουν στο σημείο να ζητήσουν συγγνώμη. Προσπαθούν
κι όλο αποτυγχάνουν. Είναι και οι δυο δεμένοι σε μια σπείρα αίματος. Ο ένας «μυρίζει» , αφουγκράζεται τον άλλον. Είναι ζωώδες, γνήσιο, αυθεντικό. Το κόκκινο φωτοστέφανο, τα κόκκινα γάντια, το μαχαίρι, που δεν μπορεί πια να σκοτώσει, αλλά μπορεί να τους κάνει να χάσουν το δίκιο τους, όλα αυτά τα στοιχεία στέλνουν ένα απαισιόδοξο μήνυμα στο διηνεκές. Ο θεατής αναρωτιέται μήπως ακόμα κι έτσι είναι καλά το να μπορεί κάποιος να είναι κοντά στον άλλον, αρρωστημένα σε μια σχέση τριβής, αλλά πάντα κοντά του, δίπλα του.
Μια παράσταση σωστά, λειτουργικά σκηνοθετημένη από τον Χρήστο Ντόβα, με εικαστικό ενδιαφέρον, με υπέροχα κοστούμια της Ειρήνης Ζήτα, και με ενεργούς φωτισμούς του Γρηγόρη Θεοδωρίδη, μια παράσταση, που καλεί
σε διερεύνηση του εαυτού, των αντοχών του και των ορίων του.
Ταυτότητα Παράστασης
Κείμενο: Ariel Dorfman
Μετάφραση: Γιώργος ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ & Τίτος ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗΣ
Σκηνοθεσία: Χρήστος ΝΤΟΒΑΣ
Κινησιολογία: Αρετή ΜΩΚΑΛΗ
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάρω ΓΕΩΡΓΑΚΟΥΔΗ
Κατασκευή Σκηνικών: Στέφανος ΛΩΛΟΣ
Ενδυματολόγος: Ειρήνη ΖΗΤΑ
Φωτισμοί: Γρηγόρης ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ
Διανομή
ΓΥΝΑΙΚΑ: Έφη ΣΙΣΜΑΝΙΔΟΥ
ΑΝΔΡΑΣ: Χρήστος ΝΤΟΒΑΣ
Προβολή & Επικοινωνία: Νταίζη ΛΕΜΠΕΣΗ
Φωτογραφίες & Βίντεο: Κωνσταντίνος ΛΕΠΟΥΡΗΣ
Teaser / Trailer: Ozymandias Graphic Design
Γραφιστικά / Σχεδιασμός Αφίσας: Ozymandias Graphic Design
Οργάνωση παραγωγής: Έφη ΣΙΣΜΑΝΙΔΟΥ & Χρήστος ΝΤΟΒΑΣ
Διεύθυνση Παραγωγής: Χρήστος ΝΤΟΒΑΣ
Βοηθός Παραγωγής: Μάρω ΓΕΩΡΓΑΚΟΥΔΗ
Παραγωγή: HERMIA Stage Productions Α.Μ.Κ.Ε. (@hermiastage)


Επικοινωνία
“Είμαστε κοντά σε κάθε σκηνή
που ζωντανεύει τον πολιτισμό.”
Ακολουθήστε μας
Newsletter
© 2025. All rights reserved.


